dinsdag 27-06, dag 22: Wrangell-St. Elias National Park.

vannacht geslapen: Ma Johnson's Hotel.

Op de agenda: de oude kopermijn van McCarthy.

Vandaag start weer met veel zon. We hebben qua weer zo veel geluk! De afgelopen weken heeft het hier erg veel geregend.

Vandaag nemen we de pendelbus naar Kennicott Mine en het daarbij behorende mijndorp. Na de vondst van koper in de bergen zo'n honderd jaar geleden hebben 2 rijke Amerikanen de handen ineen geslagen en een ingenieus uitgekiend systeem bedacht om het koper dat gedolven werd in de bergen op een zo efficiënt mogelijke manier uit de rotsen te zuiveren en naar de bewoonde wereld te transporteren. Deze mijn was een van de meest succesvolle kopermijnen in de wereld. 

Er is 27 jaar lang koper gedolven onder erbarmelijke omstandigheden, toen er abrupt een einde kwam aan deze droom. De prijs van het koper daalde, er kwamen andere bronnen waar het koper vandaan kwam, de grote depressie van Amerika speelde en deze mijn raakte toch wel wat uitgeput. Van een op andere dag kregen werknemers te horen dat er geen gebruik meer gemaakt zou worden van hun diensten en dat ze met de laatste trein weg konden gaan uit dit dorp. De mijn en alles wat er omheen stond is achtergelaten zoals het voor het laatst is gebruikt maar omdat het lange tijd leegstond is er veel kapotgemaakt en gebruiksvoorwerpen en materiaal gestolen.

Nu is de mijn nationaal erfgoed en wordt het stukje bij beetje gerestaureerd en worden er rondleidingen gegeven.

We hadden een super leuke gids die goed te tijd nam om alles uit te leggen. 

Op de terugweg hebben we ons halverwege de pendeltrip eruit laten zetten en hebben het laatste stuk naar ons hotel gelopen. We eten in de Golden Saloon het eten is lekker, de drankjes zijn duur en aan het eind komt er op de rekening nog een alcohol tax en een fooi voor de medewerkers. Je kan bij het afrekenen kiezen hoeveel procent fooi je wilt geven. Een fooi hoort er wel bij anders worden de medewerkers niet blij. Zo werkt dat hier in Alaska. 

Vandaag ons laatste nachtje bij Ma Johnson's. Morgen laten we ons weer naar de voetbrug brengen, of misschien wandelen we wel, om daar onze auto weer op te pikken en onze reis te vervolgen naar ons volgende slaapadres aan de Glenn Highway